Uroginekologia
Uroginekologia obejmuje szereg schorzeń, które mogą znacznie ograniczać codzienne funkcjonowanie pacjentki. Przewlekłe stany zapalne oraz nieleczone uszkodzenia narządów płciowych mogą prowadzić do poważniejszych problemów w obrębie dna miednicy oraz powodować narastającą frustrację czy pogorszenie jakości życia seksualnego. Zajmujemy się leczeniem zachowawczym i operacyjnym następujących schorzeń:
- zaburzenia statyki narządów rodnych - obniżenie lub wypadanie macicy i pochwy (POP)
- zespoły bólowe miednicy mniejszej
- zespoły bólowe kręgosłupa -odcinek lędźwiowo krzyżowy
- zaburzenia hormonalne
- menopauza
- bolesne współżycie,
- zrosty pooperacyjne – np. po nacięciu krocza oraz cesarskim cięciu
- suchość pochwy
- nietrzymanie gazów i/oraz stolca
Nieleczone zaburzenia lub uszkodzenia struktur dna miednicy, przewlekłe niedobory
estrogenów oraz nawracające infekcje urogenitalne mogą prowadzić do poważniejszych
problemów oraz powodować narastającą frustrację, czy pogorszenie jakości życia
seksualnego.
Atrofia urogenitalna
Atrofia urogenitalna (niedobór estrogenów w układzie moczowo-płciowym)
Atrofia urogenitalna jest spowodowana miejscowymi niedoborami estrogenów w obrębie pochwy, sromu, cewki i pęcherza moczowego.
Objawy atrofii urogenitalnej dotyczą:
- pochwy:
- suchość,
- świąd,
- pieczenie,
- spadek elastyczności,
- uczucie wzmożonego napięcia,
- upławy,
- nieprzyjemny zapach,
- zmniejszenie ukrwienia,
- zmniejszenie zawartości glikogenu w nabłonku,
- wzrost pH,
- zmiany we florze bakteryjnej,
- zanik pofałdowania i ścieńczenie ścian,
- zwiększenie podatności na uraz,
- obecność wybroczyn w obrębie śluzówki,
- zmniejszenie nawilżania pochwy,
- bolesne współżycie,
- utrudnienie gojenia się ran po operacji.
- sromu:
- świąd,
- pieczenie,
- zrosty warg sromowych,
- zaczerwienienie,
- podatność na urazy,
- utrata owłosienia łonowego.
- dolnego odcinka układu moczowego (cewki i pęcherza moczowego):
- zespół cewkowy (częstomocz, bolesna mikcja),
- nawracające infekcje dróg moczowych,
- pęcherz nadreaktywny suchy i mokry (NNM),
- nietrzymanie moczu (wysiłkowe – WNM i naglące – NNM),
- zwiększona objętość zalegania moczu po mikcji.
Aż ponad 70% kobiet po menopauzie odczuwa skutki niedoboru estrogenów występujących w obrębie sromu, pochwy i dolnego odcinka układu moczowego, chociażby w postaci atrofii urogenitalnej, który jest jednym z objawów GSM, czyli zespołu urogenitalnego okresu menopauzy lub menopauzalnego zespołu moczowo-płciowego. Nasi lekarze zalecają pacjentkom nie tylko hormonalną terapię zastępczą (HTZ/HTM), ale uzupełnienie leczenia o estrogeny dopochwowe, gdyż te hormony odgrywają znaczącą rolę w pomenopauzalnym zaniku pochwy i sromu (VVA, ang. vulvovaginal atrophy) czyli atrofia urogenitalna (UGA, ang. urogenital atrophy) pod postacią: suchości, podrażnienia, świądu, bolesnych stosunków, częstomoczu, parć na pęcherz oraz bolesnego oddawania moczu.
Diagnostyka uroginekologiczna
Zajmujemy się kompleksową diagnostyką uroginekologiczną w celu indywidualnego doboru sposobu leczenia. W tym celu stosujemy:
- wywiad uroginekologiczny,
- kliniczne badanie uroginekologiczne,
- usg miednicy mniejszej i usg uroginekologiczne – wykonanie ich pozwala na dobór sposobu leczenia nieoperacyjnego lub operacyjnego oraz na kwalifikacje do operacji uroginekologicznych (jest to nowość w Polsce, posiadamy 20 letnie doświadczenie nabyte w wyspecjalizowanych ośrodkach uroginekologicznych na świecie),
- badanie urodynamiczne
- pomaga w doborze sposobu leczenia nieoperacyjnego lub operacyjnego oraz w kwalifikacjach do operacji uroginekologicznych (mamy 25 letnie doświadczenie nabyte w wyspecjalizowanych ośrodkach uroginekologicznych na świecie).
Oprócz specjalistycznego badania klinicznego i dokładnego wywiadu wykonujemy badanie usg miednicy mniejszej (ang. pelvic floor sonography), które sprawdziło się w znanych ośrodkach uroginekologicznych na świecie jako obiektywna, powtarzalna, dynamiczna, nieinwazyjna metoda, która wyparła w wielu przypadkach badanie radiologiczne z użyciem środka cieniującego. Jest pomocna między innymi w określeniu przyczyn dolegliwości uroginekologicznych, jak i w określaniu anatomicznych zaburzeń im towarzyszących. Badanie usg miednicy mniejszej umożliwia dokładne zobrazowanie materiałów syntetycznych używanych coraz powszechniej podczas operacji uroginekologicznych oraz jest przydatne do precyzyjnego ich zakładania.
USG uroginekologiczne
Wykonujemy usg ginekologiczne, uroginekologiczne i w onkologii ginekologicznej. W zakresie uroginekologii stosujemy techniki obrazowania opracowane przez prof. H. P. Dietza z Australii i prof. J. Kociszewskiego z Niemiec. Oceniamy budowę anatomiczną narządów miednicy mniejszej, w tym m. in. długość i ruchomość cewki moczowej, potwierdzenie występowania różnych rodzajów nietrzymania moczu i zaburzeń statyki narządu płciowego (ocena różnych obniżeń pochwy i macicy oraz uszkodzeń poszczególnych kompartmentów), lokalizacji taśm lub siatek w badaniu ultrasonograficznym w prezentacjach 2D, 3D i 4D. Badanie usg pozwala na ocenę położenia implantów w stosunku do różnych fragmentów cewki moczowej oraz względem spojenia łonowego. Stosujemy techniki obrazowania usg w celu zaplanowania leczenia zachowawczego i operacyjnego. Również podczas kontroli pooperacyjnej warto posługiwać się obrazowaniem usg, dzięki czemu można ocenić efekty operacji, np. przy zastosowaniu taśmy podcewkowej w celu leczenia operacyjnego wysiłkowego nietrzymania moczu.
Badanie urodynamiczne
Co to jest badanie urodynamiczne?
Badanie urodynamiczne nazywane potocznie urodynamiką służy do czynnościowej oceny dolnego odcinka dróg moczowych – mięśnia wypieracza pęcherza moczowego, szyi pęcherza, zwieracza zewnętrznego cewki moczowej, które odpowiadają za utrzymanie moczu i właściwe opróżnienie pęcherza podczas mikcji w fazie gromadzenia moczu i opróżniania pęcherza moczowego. Przy użyciu specjalistycznej aparatury mierzony jest jego przepływ przez cewkę moczową oraz oceniana jest praca dynamiczna zwieracza cewki wraz z pęcherzem. Badanie urodynamiczne ocenia sprawność pęcherza w jego opróżnianiu wraz ze wskazaniem prawidłowości koordynacji między wypieraczem pęcherza a zwieraczem cewki moczowej. Ocenia też prawidłowość gromadzenia moczu pęcherza moczowego.
Czy badanie urodymaniczne warto zrobić równocześnie z dodatkową diagnostyką uroginekologiczną?
Diagnostykę urodynamiczną warto poszerzyć o nieinwazyjną kompleksowa diagnostykę obrazową w postaci usg miednicy mniejszej. USG uroginekologiczne wraz z badaniem urodynamicznym pozwolą na kompleksową analizę występujących nieprawidłowości w celu zaplanowania leczenia. Przy użyciu usg uroginekologicznego można ocenić stopień wypełnienia pęcherza, zaleganie moczu po mikcji, ewentualne anomalie w budowie pęcherza i cewki moczowej, długość i ruchomość cewki moczowej, występowanie wysiłkowego nietrzymania moczu i pęcherza nadreaktywnego, przetoki, obniżenia narządu płciowego. Jest przydatnym narzędziem porównującym subiektywne odczucia pacjentki z rzeczywistym stanem narządów dna miednicy.
Kto zleca badanie urodynamiczne?
Zwykle zleca lekarz prowadzący – ginekolog lub uroginekolog, urolog lekarz rodzinny albo fizjoterapeuta.
Jak należy się przygotować do badania urodynamicznego?
Do badania nie jest wymagane specjalne przygotowanie, chyba że lekarz zaleci inaczej. Zaleca się dietę lekkostrawną oraz wcześniejsze wypróżnienie się. Według naszego doświadczenia pacjentki dość często źle się przygotowują, pomimo dokładnych instrukcji, dlatego ważną informację jest, aby nie przepełniać pęcherza moczowego przed badaniem.
Czy należy dużo pić przed badaniem urodynamicznym?
Można mieć wypełniony pęcherz przed badaniem urodynamicznym, ale nie powinien on być przepełniony.
Czy można pić kawę przed badaniem urodynamicznym?
Tak, jednak osoby, które mają problemy z pęcherzem moczowym po wypiciu określonych płynów, nie powinny ich pić przed badaniem.
Czy przed badaniem należy oddać mocz?
Lepiej wcześniej się upewnić, czy opróżnić pęcherz, czy pozostać z pełnym pęcherzem do badania.
Czy trzeba być na czczo przed badaniem urodynamicznym?
Nie ma takiej potrzeby, nie należy być na czczo.
Czy trzeba robić lewatywę dzień przed?
Nie, nie ma takiej potrzeby, ale warto zadbać o wypróżnienie.
Czy trzeba myć się przed badaniem?
Nie trzeba się specjalnie przygotowywać, należy jedynie zachować higienę osobistą.
Czy trzeba zrobić badanie ogólne moczu i posiew moczu przed badaniem urodynamicznym?
Nie, chyba ze lekarz prowadzący zleci inaczej.
Czy badanie urodynamiczne jest bolesne?
Pacjentki często przychodzą na badanie przestraszone, szukają jakiś informacji w internecie, co czasem się kończy jeszcze większym strachem. Po badaniu mówią, że nie było takie nieprzyjemne. Nie jest bolesne, nie jest potrzebne go niego znieczulenie. Badanie może powodować dyskomfort, odczucia są jednak bardzo subiektywne, bo większość pacjentek jednak nie odczuwa żadnych dolegliwości.
Jakie są wskazania do wykonania badania urodynamicznego?
Wskazaniami, by zapisać się na badanie są takie schorzenia jak np.:
- nietrzymanie moczu (na różnym tle),
- częstomocz,
- parcia naglące,
- zaleganie moczu po mikcji,
- trudności w opróżnianiu pęcherza,
- osłabienie strumienia moczu bądź przerywane oddawanie,
- brak poprawy podczas leczenia zachowawczego, czy niepowodzenie po operacji.
Co można rozpoznać na podstawie badania urodynamicznego?
Na podstawie badania urodynamicznego można rozpoznać wysiłkowe nietrzymanie moczu, mieszane nietrzymanie moczu, nietrzymanie moczu pozazwieraczowe i z przepełnienia, ale również można rozpoznać ukryte nietrzymanie moczu, o którym należy poinformować pacjentkę, gdyż po repozycji wypadających narządów płciowych może się ono pojawić. Diagnostyka urodynamiczna pozwala na obiektywne, graficzne zobrazowanie dolegliwości dolnego odcinka dróg moczowych poprzez różnego rodzaju jakościowe i ilościowe parametry. Jest jednym z elementów diagnostyki stosowanym do wykrywania zaburzeń w utrzymaniu moczu. Badanie pozwala na uzyskanie powtarzalnych wyników kwalifikujących chorych do wyboru optymalnego sposobu leczenia, dzięki któremu można osiągnąć najlepszy możliwy efekt terapeutyczny. Wynik badania wydawany jest w formie opisu, niekiedy z dołączonymi wydrukami pomiarów ciśnień i zapisów elektromiograficznych.
Kto może wykonywać badanie urodynamiczne?
Samo badanie może być wykonane przez lekarzy lub pielęgniarki pod nadzorem lekarskim. Aparat do badania urodynamicznego podłączony jest do komputera, w którym za pomocą specjalistycznego programu dokonywana jest analiza danych, przedstawiana w formie wykresu i danych liczbowych. Pacjentka zostaje od razu powiadomiona o jego wyniku, natomiast jego interpretacja wymaga dodatkowych analiz.
Kto wykonuje u nas badanie urodynamiczne?
W naszym Centrum Medycznym lekarze wykonują kompleksową diagnostykę uroginekologiczną, w tym badanie urodynamiczne, zwłaszcza przed ewentualną operacją. U nas wykonuje je Dr n. med. Edyta Wlaźlak – specjalista z ponad 20 letnią praktyką w obsłudze sprzętu do badań urodynamicznych, która odbyła liczne szkolenia zagraniczne w najbardziej znanych ośrodkach uroginekologicznych na świecie i od lat prowadzi w Polsce szkolenia dla personelu medycznego w zakresie diagnostyki uroginekologicznej. Badanie urodynamiczne przeprowadzane jest w miłej i bezstresowej atmosferze. Po wykonaniu badania i przenalizowaniu go przez lekarzy specjalistów wydany jest wynik. Interpretacją wykresów i danych liczbowych zajmuje się odpowiednio wyszkolony lekarz lub zespół lekarzy. Oprócz badania urodymanicznego w skład naszej kompleksowej diagnostyki wchodzą: usg 2 D, 3 D i 4 D oraz kliniczne badanie uroginekologiczne. Badanie usg jest wykonywane kilka razy podczas badania urodynamicznego z różnym wypełnieniem pęcherza moczowego. Połączenie tych różnych metod diagnostycznych umożliwia bardziej precyzyjne rozpoznanie i zaproponowanie indywidualnie dobranych sposobów leczenia.
Na czym polega badanie urodynamiczne?
W jego trakcie mierzy się ilość i czas oddawanego moczu, ciśnienie wewnątrz pęcherza i odbytnicy oraz napięcie mięśni zwieraczy. Składa się z poszczególnych etapów takich jak uroflometria czyli ocena przepływu cewkowego wraz z oceną zalegania moczu po mikcji, cystometria oraz profilometria. Nie u każdej pacjentki badanie wygląda tak samo. Metody diagnostyczne powinny być dobrane indywidualnie. Podczas trwania badania pęcherz moczowy napełniany jest solą fizjologiczną poprzez specjalne cewniki. Mierzy się ilość i czas oddawanego moczu, napięcie mięśni zwieraczy oraz ciśnienie wewnątrz pęcherza i cewki moczowej.
Czy podczas badania urodynamicznego lub po badaniu mogą wystąpić jakieś dolegliwości?
W czasie badania należy zgłaszać wszelkie nagłe dolegliwości takie jak np.: ból. Lekarz przesunie wtedy cewnik, aby nie był on wyczuwalny. Pojedyncze pacjentki mogą odczuwać dyskomfort w obrębie cewki moczowej lub pęcherza moczowego po badaniu. Dlatego zaleca się picie dużych ilości płynów, by szybciej zredukować dolegliwości. Również lekarz może zalecić przyjmowanie leków w celu profilaktyki infekcji dróg moczowych. Kobiety mają czasem zlecaną dodatkową diagnostykę infekcji urogenitalnych.
Co jest ważne podczas wykonywania badania urodynamicznego?
Aby uzyskać prawidłowy wynik należy stworzyć warunki zbliżone do fizjologicznych i wyeliminować wszelkie możliwe artefakty, czyli zakłócenia widoczne na wykresach, zmieniające dane liczbowe. By tego dokonać potrzebna jest dobra aparatura i bardzo doświadczony personel. Wykonanie oraz interpretacja wyniku przez osobę o małym doświadczeniu może powodować uzyskanie nieprawdziwego wyniku. W celu określenia przyczyny nietrzymania moczu podczas badania urodynamicznego w codziennej praktyce klinicznej powinno odtworzyć te objawy za pomocą mierzalnych metod. Wywołanie określonych zaburzeń pozwala na postawienie rozpoznania, ułatwia wybór sposobu leczenia oraz poprawia jego efekty.
Jak wygląda aparat do badania urodynamicznego?
Aparaty do urodynamiki to zaawansowane urządzenia diagnostyczne stosowane w urologii, uroginekologii i neurologii do oceny funkcji dolnych dróg moczowych. Posiadają ekran, na którym wyświetlają się wykresy trwającego badania, elektroniczny statyw na płyny oraz ruchomą prowadnicę na specjalny elektroniczny cewnik.
Ile trwa i jakie są etapy badania urodynamicznego?
Czas badania urodynamicznego może być różny, ale zwykle zostaje ono wykonane w ciągu około godziny.
Jednym z etapów badania jest uroflowmetria. Napełniony solą fizjologiczną pęcherz należy opróżnić do specjalnego urządzenia. Ta część trwa do około 10 minut i jest całkowicie bezbolesna. Analizuje się: tempo maksymalnego przepływu strumienia moczu, czas jego narastania, objętość moczu a następnie zarys krzywej mikcji. Można tutaj ocenić szybkość oddawania moczu, ilość oddaną w ciągu sekundy oraz całkowitą jego objętość. Również badanie uwidoczni problem, gdy mocz przepływa przez cewkę z oporem lub gdy czas oddawania moczu jest wydłużony. Ma znaczenie w ocenie istnienia przeszkody w odpływie moczu oraz rodzaju tej przeszkody. Ten etap badania nie jest przydatny do oceny wysiłkowego nietrzymania moczu. Istotny jest pomiar zalegania moczu po mikcji, co w połączeniu z wywiadem i wynikami badań dodatkowych pozwala w niektórych sytuacjach na odstąpienie od pełnego badania urodynamicznego.
Kolejnym etapem jest badanie cystometryczne czyli cystometria. Podczas tego badania pacjentka w pozycji siedzącej na fotelu ginekologicznym ma mierzone ciśnienie wewnątrz pęcherza moczowego w fazie gromadzenia moczu. Służy ono ocenie czynności i pojemności pęcherza moczowego. Dyskomfort może powodować wprowadzanie cewników, które można założyć w znieczuleniu miejscowym. Poprzedzone jest wprowadzeniem do cewki moczowej cienkiego, specjalnego cewnika (np. cewnik z elektronicznym odczytem – tzw. micro-tip), za pomocą którego pęcherz wypełniany jest powoli solą fizjologiczną poprzez specjalną pompę o ustalonym przepływie. Pozwala to na pomiar ciśnienia cewkowego oraz śródpęcherzowego. Ciśnienie panujące w jamie brzusznej odczytywane jest przy użyciu specjalnego cewnika założonego do odbytnicy lub pochwy, aby wszystkie artefakty związane z napinaniem mięśni tłoczni brzusznej były wyeliminowane. Osoba badana proszona jest o informowanie, kiedy odczuwa po raz pierwszy parcie na pęcherz, następnie informuje o stopniowo narastającym uczuciu parcia. W czasie całego badania prowadzi się rejestrację ciśnień, czasem wraz z zapisem elektromiograficznym. W tym etapie ocenia się parcie na pęcherz, pojemność oraz podatność jego ścian, również ewentualną niestabilność pęcherza moczowego. Można tutaj rozpoznać lub wykluczyć występowanie nietrzymania moczu z parć naglących, wysiłkowego nietrzymania moczu czy zbyt małej pobudliwości wypieracza.
Dalszym etapem badania jest profilometria cewkowa, podczas której w czasie powolnego wysuwania się cewnika zostaje odczytane ciśnienie w cewce moczowej. W spoczynku oraz podczas kaszlu określa się ciśnienia zamknięcia w cewce i długość czynnościową cewki. Różnicę między nimi stanowi maksymalna ciśnienie zamykające cewkę. Spoczynkowa profilometria służy do wykrywania przypadków „cewki niskociśnieniowej”, zaś podczas kaszlu służy do potwierdzenia lub wykluczenia wysiłkowego nietrzymania moczu.
Jakich informacji dostarcza badanie urodynamiczne?
Podczas badania powinno uzyskać się wystąpienie zaburzeń, które na co dzień wywołują dolegliwości celem uzyskania ich patofizjologicznego wytłumaczenia. Za pomocą badania urodynamicznego można rozpoznać występowanie naglącego i wysiłkowego nietrzymania moczu, nietrzymania moczu z przepełnienia lub z powodu przetoki.
W jakich sytuacjach wskazana jest ocena urodynamiczna?
Pozwala znaleźć przyczyny nietrzymania moczu, przewidzieć efekty jego leczenia oraz ewentualnie powikłania. Umożliwia zaplanowanie terapii oraz określenie jej klinicznego znaczenia w danych przypadku. Jest szczególnie istotne po nieudanych operacjach uroginekologicznych, u pacjentek z mieszanym nietrzymaniem moczu, z kłopotami z oddawaniem moczu, zwłaszcza, gdy u pacjentek występuje trudna sytuacja kliniczna.
Jakie są przeciwwskazania do badania urodynamicznego?
Przeciwwskazaniem do badania jest podejrzenie guza lub kamicy pęcherza moczowego, obecność infekcji dróg moczowych, gdyż może to zafałszować wyniki badania.
Nieoperacyjne leczenie uroginekologiczne
Zajmujemy się doborem najbardziej optymalnego sposobu leczenia nieoperacyjnego, w tym nowoczesnej pessaroterapii, w której jesteśmy w Polsce prekursorem. Od 20 lat stosujemy słynące z dobrej jakości medyczne silikonowe pessary Dr Arabin produkowane w Niemczech, które są stosowanie w terapii nietrzymania moczu i obniżenia narządu płciowego. Dobieramy również odpowiednie tampony wykonane z medycznej pianki PVA produkowane w Niemczech. Zespół naszych fizjoterapeutów pomoże prawidłowo nauczyć ćwiczeń uzyskać istotną poprawę w trzymaniu moczu. Posiadamy również różne nowoczesne urządzenia do fizykoterapii dna miednicy.
Pessaroterapia
Pessary to wyroby medyczne (EN ISO 13485:2016 Certyfikat pod nadzorem MEDCERT) stosowane w obniżeniach statyki narządu rodnego oraz w leczeniu zachowawczym nietrzymania moczu. Jesteśmy oficjalnym dystrybutorem pessarów marki Dr Arabin.
Produkowane są przez renomowaną niemiecką firmę, dzięki czemu wyróżnia je miękki, elastyczny, niealergiczny i biokompatybilny medyczny silikon.
Na świecie występuje wiele różnych rodzajów pessarów, ważne, aby stosować pessary odpowiedniej jakości. Stosowanie pessarów wykonanych z dobrej jakości certyfikowanego silikonu medycznego w optymalnych kształtach zapewnia kobietom ze schorzeniami uroginekologicznymi dobrą tolerancję terapii nietrzymania moczu, obniżenia pochwy i macicy oraz zwężeń pochwy.
Najczęściej używanymi pessarami przez pacjentki korzystające z usług lekarzy w naszym Centrum Medycznym są PESSARY KOSTKOWE Z GUZIKIEM. Mogą być stosowane uniwersalnie w różnych zaburzeniach, jak: nietrzymanie moczu, obniżenie pochwy i macicy oraz zwężenia pochwy. Pessar kostkowy jest na tyle małe w stosunku do innych rodzajów pessarów, że nie rozsuwają mięśni dna miednicy, tylko je korygują. Zasada działania opiera się na efekcie podciśnienia, co zapobiega jego przemieszczaniu się oraz gwarantuje lepszą stabilność. Odpowiednie dobranie takiego pessara sprawia, że dla większości pacjentek jest on niewyczuwalny. zaś znacznie poprawia jakość życia, często ten efekt jest na tyle zadowalający, iż pacjentki ostatecznie rezygnują z operacji.
Pacjentki na wizycie są uczone, jak poprawnie wkładać oraz wyjmować pessar, zostają poinstruowane o odpowiedniej, codziennej pielęgnacji pessara oraz o tym, jak ważna jest higiena pochwy oraz dbałość o jej nawilżenie (w tym przypadku zalecamy użycie odpowiedniej maści, która nie podrażnia delikatnej śluzówki).
Część pacjentek to kobiety po menopauzie, które zmagają się z problemem suchości pochwy, czy wręcz atrofii. W takiej sytuacji najpierw leczymy pacjentkę, by odbudować śluzówkę pochwy, przywrócić jej nawilżenie, a następnie przygotować ją do leczenia pessarem. Należy pamiętać, że pessara nie stosuje się bez uprzedniego nawilżenia. Należy nałożyć odpowiedni krem lub maść, by uniknąć dodatkowych podrażnień.
Pacjentka może kupić taki pessar u nas bezpośrednio po wizycie oraz poprzez stronę internetową pessary.pl. Na miejscu są dostępne rozmiary pessarów kostkowych od 0 do 5, z których najczęściej używanymi rozmiarami są nr 2 i 3.
Warto podkreślić, że pessary ginekologiczne Dr Arabin są produkowane z najwyższej jakości materiałów, co zapewnia nie tylko wygodę, ale również bezpieczeństwo pacjentek.
Tampony PVA
Tampony wykonane ze specjalnego medycznego tworzywa PVA (polimer winylowy), to wyroby medyczne stosowane w leczeniu zachowawczym nietrzymania moczu oraz w obniżeniach statyki narządu rodnego – obniżeniu i wypadaniu pochwy i macicy. Medyczna pianka PVA pozwala na duży komfort stosowania, ponieważ jest elastyczna i delikatna. Produkowane są dwa rodzaje tamponów – w kształcie kostki i walca, kształt i rozmiar dobiera się indywidualnie do potrzeb kobiety. Tampony Contam są wyrobami medycznymi posiadające certyfikat w systemie jakości EN ISO 3485:2016, a także TÜV Rheinland ID 000004593.
Dzięki swojej delikatnej oraz miękkiej strukturze są zazwyczaj niewyczuwalne nawet u pacjentek z bardzo wrażliwą śluzówką pochwy. Również w sytuacji kiedy pacjentka nie chce, bądź nie może poddać się operacji lub zrosty, czy budowa anatomiczna pochwy uniemożliwia dobranie pessarów, mogą być ich satysfakcjonującym zamiennikiem. Tutaj również, jak w przypadku pessarów, przed włożeniem tamponu do pochwy kobieta powinna nawilżyć go przy użyciu specjalnego kremu lub maści.
W zależności od dolegliwości, tampon umieszcza się na różnej głębokości pochwy. W przypadku obniżenia ścian pochwy i wypadania narządu rodnego tampon umieszcza się jak najgłębiej, a u pacjentek z nietrzymaniem moczu bezpośrednio pod cewką moczową, czyli bardziej na zewnątrz.
Przed aplikacją tampon należy umieścić w ciepłej wodzie na ok. 1 minutę, następnie wyciska się nadmiar wody. Czynność ta ułatwia aplikację tamponu, ponieważ staje się on miękki i elastyczny. Tampon zakłada się po posmarowaniu go odpowiednim żelem lub kremem. Maksymalnie można aplikować go na 12 godzin. Nie stosuje się go podczas miesiączki.
Również u pań, które regularnie ćwiczą i nie borykają się z problemami zaburzeń statyki czy wysiłkowego nietrzymania moczu zaleca się profilaktyczne stosowanie tamponu na czas wzmożonej aktywności fizycznej.
Pacjentki z problemami nietrzymania stolca lub po operacjach (np.: hemoroidów) mogą zakupić tampony.
W naszym Centrum Medycznym specjaliści instruują pacjentki o prawidłowym zastosowaniu danego rodzaju tamponu oraz mogą zaproponować rozmiary do samodzielnego wypróbowania ich w domu. Kobiety same mogą sobie dobrać odpowiednio rozmiar tamponu z wykorzystaniem zestawów tamponów do przymierzania (zestaw starterów). Tampony można kupić u nas bezpośrednio po wizycie oraz poprzez stronę internetową pessary.pl.
Wyróżniamy dwa rodzaje tamponów:
- cylindryczne czyli walcowate,
- kostkowe czyli sześcienne.
Operacyjne leczenie uroginekologiczne
Stosujemy techniki operacyjne, które doskonaliliśmy przez lata w wyspecjalizowanych ośrodkach na całym świecie. W przypadku obniżeń narządu płciowego przestrzegamy międzynarodowych wytycznych, unikając stosowania sztucznych materiałów (siatek) przy pierwszej operacji. W jednej operacji naprawiamy wszystkie obniżone kompartmenty, korzystając z doświadczeń zdobytych pod okiem wybitnych specjalistów, takich jak profesor Erkhard Petri z Niemiec. Stosujemy nowoczesne, minimalnie inwazyjne metody, zazwyczaj bez nacięcia jamy brzusznej. W leczeniu operacyjnym wysiłkowego nietrzymania moczu używamy taśmy TVT, najbardziej przebadanej pod względem skuteczności. Jako pierwszy ośrodek w Polsce wprowadziliśmy indywidualne planowanie położenia taśmy podcewkowej, aby zwiększyć szanse na wyleczenie. U pacjentek po wcześniejszych nieudanych operacjach lub po nawrotach dolegliwości wykonujemy kompleksową diagnostykę, aby zaproponować indywidualnie dobrane leczenie.